Ευθεία αντιπαράθεση του Προκόπη Κωφού (Χημικού στο ΑΠΘ) με τον δήμαρχο Δίου - Ολύμπου.

Με μια -τρίτη στην σειρά- επιστολή ο χημικός (που εργάζεται στο ΑΠΘ) Προκόπης Κωφός έρχεται σε ανοικτή αντιπαράθεση με το δήμαρχο Δίου - Ολύμπου γράφοντας χαρακτηριστικά: "όλα αυτά τα επιχειρήματα που προβάλει για να υπερασπιστεί όλους τους άλλους εκτός από τους κατοίκους της περιοχής του είναι σαθρά και δεν ευσταθούν."

Ο κ. Προκόπης Κωφός εργάζεται επί σειρά ετών στο ΑΠΘ και έχει κατά το παρελθόν ασχοληθεί εργαστηριακά με το ΑΠΟΒΛΗΤΟ ΤΗΣ TOSOH που η δημοτική ομάδα του κ. Παπαθανασίου και οι κ.κ. Τσιφοδήμος και Λαμπονίκος θέλουν να "θάψουν" στην περιοχή.

Διαβάστε την επιστολή παρακάτω:

Το αμμορυχείο στο Λιτόχωρο, τα βιομηχανικά απόβλητα και ο δήμαρχος Δίου-Ολύμπου!

Ο δήμαρχος Δίου-Ολύμπου έχει μπερδέψει τα επιχειρήματα και βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση για το ρόλο του! Αντί να προβάλει τα επιχειρήματα υπέρ της περιοχής του και των κατοίκων της για να μην έρθουν τα βιομηχανικά απόβλητα στον τόπο μας και να μην υποβαθμιστεί η περιοχή, υπερασπίζεται την εταιρία μήπως και κλείσει, υπερασπίζεται τους εργαζόμενους της εταιρίας μη χάσουν τη δουλειά τους, υπερασπίζεται μια νομιμότητα, πως όλα θα γίνουν νόμιμα και με βάση τις μελέτες, που αντικειμενικά και ουσιαστικά δεν μας αφορά. Επιπλέον όλα αυτά τα επιχειρήματα που προβάλει για να υπερασπιστεί όλους τους άλλους εκτός από τους κατοίκους της περιοχής του είναι σαθρά και δεν ευσταθούν.

Ο ισχυρισμός πως η εταιρία κινδυνεύει να κλείσει και θα χάσουν τη δουλειά τους οι εργαζόμενοι και πως εμείς θα τη σώσουμε αν δεχτούμε τα απόβλητά της είναι δημαγωγικός και ευτελής για την περίσταση. Χάθηκαν οι απομακρυσμένες και ακατοίκητες περιοχές σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα για να μεταφερθούν εκεί; Οι πρώτες ύλες που επεξεργάζονται οι χημικές βιομηχανίες από τις οποίες προκύπτουν τέτοια απόβλητα βρίσκονται πολλές φορές σε απομακρυσμένες και άγονες περιοχές όπου δεν ευδοκιμούν οι άνθρωποι γιατί η παρουσία αυτών των ορυκτών και των πετρωμάτων επιβαρύνει τα νερά και γενικά την περιοχή με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η επιβίωση των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών. Δεν είναι αυτονόητο πως αφού τις πρώτες ύλες τις παίρνουν από τέτοιες περιοχές τα απόβλητα που προκύπτουν πρέπει να μεταφέρονται και να τοποθετούνται επίσης σε τέτοιες περιοχές; Τα χρήματα που χρειάζονται για να μεταφερθεί η πρώτη ύλη στο εργοστάσιο τα διαθέτουν, δεν θα έπρεπε να διαθέσουν και τα απαραίτητα χρήματα για να μεταφερθούν τα απόβλητα σε αντίστοιχες περιοχές; Εμείς, υποβαθμίζοντας την περιοχή μας, θα τους εξοικονομήσουμε χρήματα δεχόμενοι τα απόβλητά τους; Την ανεπάρκεια της ελληνικής πολιτείας που δεν φρόντισε, με χρήματα των ενδιαφερομένων εταιριών φυσικά, εδώ και δεκαετίες, να προγραμματίσει κεντρικά και υπεύθυνα με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον τη διάθεση των βιομηχανικών αποβλήτων θα την πληρώσουμε εμείς υποβαθμίζοντας των περιοχή μας; Μήπως οι πολιτικές που ασκήθηκαν ήταν απόλυτα προσανατολισμένες στην εξασφάλιση μεγαλύτερης κερδοφορίας των εταιριών με αποτέλεσμα να έχουν συσσωρευτεί μεγάλες ποσότητες αποβλήτων που δεν ξέρουν τι να τις κάνουν και ψάχνουν τώρα απεγνωσμένα να τα βάλουν όπου να ‘ναι και όπου μπορέσουν; Γιατί άραγε η συγκεκριμένη εταιρία δεν τα θάβει επιτόπου αν είναι «μη επικίνδυνα» όπως λένε; Μήπως έγινε ήδη επικίνδυνο και το χώμα που θα βγάλουν όταν θα ανοίξουν την «τρύπα» για να βάλουν μέσα τα απόβλητα και δεν θα έχουν ούτε αυτό πού να το μεταφέρουν;

Το επιχείρημα πως όλα είναι νόμιμα και σύμφωνα με τις μελέτες επίσης δεν στέκεται, γιατί αυτή η νομιμότητα ουσιαστικά δεν μας αφορά. Μας αφορά μόνο με την προϋπόθεση πως έχουμε ήδη αποφασίσει να δεχτούμε το βιομηχανικό απόβλητο. Όμως το ουσιαστικό θέμα είναι να μην το δεχτούμε και όχι να το δεχτούμε νόμιμα και σύμφωνα με τις μελέτες!

Το βιομηχανικό αυτό απόβλητο περιέχει ιόντα βαρέων μετάλλων σε υπολογίσιμες ποσότητες, μερικά από τα οποία ιδιαίτερα τοξικά, και εφόσον τοποθετηθεί στο αμμορυχείο, έστω με τη μεγαλύτερη δυνατή προστασία και τις καλύτερες προδιαγραφές, τα βαρέα μέταλλα, ως χημικά στοιχεία που είναι, θα βρίσκονται εκεί ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, εις τους αιώνας των αιώνων, δυο χιλιόμετρα από το σπίτι του δημάρχου, μερικές εκατοντάδες μέτρα από τη θάλασσα, κοντά σε καλλιέργειες, στους πρόποδες του Ολύμπου, κοντά στον Ενιπέα, αλλοιώνοντας και υποβαθμίζοντας την περιοχή! Είναι σαν να θάβεις στο υπόγειο του σπιτιού σου ένα τόνο δυναμίτιδα απομονώνοντάς την και προστατεύοντάς την όσο καλύτερα μπορείς. Η δυναμίτιδα μπορεί να εκραγεί όταν θα έχει ξεχαστεί η ύπαρξή της με ευθύνη κάποιου που θα σκάψει, θα τη βρει και θα κοιτάξει απλά να δει τι είναι! Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει και με τα βαρέα μέταλλα που θέλουν να θάψουν στο αμμορυχείο και γι αυτό κανείς δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη να γίνει αυτή η ταφή. Δεν είναι θέμα ούτε του δημάρχου, ούτε της γενναιοδωρίας του να εξυπηρετήσει, ούτε της επιπολαιότητάς του, ούτε των ευαισθησιών του για τους εργαζόμενους της εταιρίας, ούτε της φροντίδας του για την ανάπτυξη της χώρας, ούτε τυχόν σκοπιμοτήτων, συμφερόντων και πολιτικών που υπηρετεί, ούτε καν μιας συνέλευσης όλων των πολιτών που θα το αποφάσιζαν με πλειοψηφία! Αυτός ο τόπος που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε δεν μας ανήκει, εμείς ανήκουμε σ’ αυτόν!

Προκόπης Διονυσίου Κωφός
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Λιτόχωρο, αυτός είναι ο τόπος μου! Και όπως υπερασπίστηκε ο παππούς μου, Μιχαήλ Κωφός, με τις γνώσεις του ως ναυτικός, το 1912, ολόκληρη την Ελλάδα βοηθώντας καθοριστικά το Βότση να τορπιλίσει το τουρκικό θωρηκτό μέσα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, υπερασπίζομαι κι εγώ με τις γνώσεις μου ως επιστήμονας στο μέτρο των δυνάμεών μου την ιδιαίτερη πατρίδα μου.